به بهانه سالگرد درگذشت خالق «شه ونم» استاد عباس حقیقی؛ شاعری از جنس ماموستا هژار

استاد عباس حقیقی به روایت شناسنامه اش در دومین روز بهار سال ۱۲۸۱ در روستای قره داغ شهرستان بوکان متولد شده است، اما بر اساس نوشته اش در مقدمه کتاب «دیوان حقیقی» در روستای مرجان آباد از توابع شهرستان مهاباد متولد شده است.
حقیقی کتابهای بوستان و گلستان سعدی را نزد پدر فرا می گیرد و در روستای “مه‌رخوز” از توابع شهرستان سقز به مدرسه می رود.
وی در روزهای جوانی از سایه پدری محروم می شود و باحمایت مادر هنردوست خود عاشق دنیای شعر می شود اولین شعرش را در ۱۴سالگی می سراید.
برای ادامه تحصیل به روستای اسکی بغداد و باغچه می رود و در این روستاها با سید کامل امامی (آوات) شاعر مطرح ادبیات کردی آشنا می شود و به این ترتیب دوستی حقیقی با وی آغاز می شود، دوستی که تا آخرین روزهای زندگی وی ادامه پیدا کرد.
استادهمراه با دوست همیشگی خود آوات از محضر حاج باباشیخ (عالم بزرگ آن دوران ) کسب فیض کرد و  در سال ۱۳۱۳ به استخدام اداره ی دارایی مهاباد در آمد  و در آنجا با استاد هژار آشنا می شود.
از سال ۱۳۲۱ تا سال ۱۳۴۲ ریاست اداره ی دخانیات بوکان را بر عهده داشت.
وی در اولین سالهای فعالیت مجله سروه با این نشریه کُردی ارتباط مداوم و فعالی داشت و شعرهای وی در دو کتاب به نام های«دیوان حقیق» و «کۆلکه‌زێڕین» چاپ و منتشر شده است.
از آنجا که استاد به زبانهای فارسی، ترکی و عربی مسلط بوده است طبع شعر خود را در این زبانها  نیز آزموده است و به تجربه شعرهای حافظ همت می کند و در سالهای پایانی عمر خویش ۱۰۰ غزل از غزلیات حافظ را به زبان کُردی ترجمه کرده و در کتاب « شه ونم» به چاپ می رساند و در حیقیت در این کتاب توانایی های استاد عباس حقیقی به منصه ظهور می رسد.
بهاریه های کُردی استاد را می توان از میان تمامی اشعاری که در این زمینه سروده شده اند به راحتی تشخیص داد حقیقی در این اشعار با دیدگاه طبیعت گرایانه و رئالیستی خود خوانندگان  زا  لذت طبیعت کردستان سیراب می کند.
استاد در زندگی و در جامعه ، نکته سنج و نازک بین بوده و بر همین اساس اشعاری را در قالب فکاهی سروده است .
استاد «عباس حقیقی» در ۲۶دیماه سال ۱۳۷۵ به علت کهولت سن فوت می کند و در آرامگاه عمومی شهرستان بوکان به خاک سپرده می شود./
 
 
کد مطلب: ۷۷۳۷۵  |  تاريخ: ۱۳۹۳/۱۰/۲۷  |  ساعت: ۹ : ۳۴