بیانه وزارت کشور و فراموش کردن امید کوردها به رویکرد اعتدال

صدیق مینایی _ تنوع نژادی، فرهنگی، دینی و مذهبی در ذات خود حامل دو قابلیت فرصت و تهدید است و کشورهای دارای اقلیت  قومی و مذهبی باید ظرفیت‌های قانونی و حقوقی خود را در چارچوب رعایت حقوق اقلیتها تعریف نموده و پایبندی عملی به آن داشته باشند تا اقلیت‌ها ناچار نباشند برای احقاق مطالبات خویش به اقدامات آسیب‌رسان و تنش‌زا متوسل شوند.
نگاه انحصارطلبانه و اقتدارگرایانه دولتها به ماهیت نژادی، هویت فرهنگی و بافت اعتقادی اقلیتها رویکردی غیر عقلانی است و سبب انزوای اقلیت‌ها و در نهایت انشقاق در جامعه و بی‌اعتمادی می‌گردد.
تاریخ دنیا در این حوزه تجارب فراوانی دارد و رویه نگاه از موضع قدرت و تکیه به قدرت سبب بروز تنش‌ها و تجزیه تعدادی از کشورها شده و باید این تجارب مورد توجه دنیای امروز قرار گیرد و از رفتارها و گفتارهایی که بانی آسیب رسیدن به تمامیت ارضی، اتحاد ملی و همزیستی مسالمت‌آمیز می‌شود خودداری کرد.
رویکرد انحصارطلبانه و خطای رفتاری و گفتاری سران قدرت برخی کشورها در عصر حاضر موجب تولید خشونت در میان اقلیت‌ها و شکل گیری جریان‌های افراطی و بروز تنش‌های خونین و در مواردی کمک به تجزیه کشورها شده که برای نمونه به رفتار سرکوب‌گرانه صدام حسین در قبال کوردها، بی رحمی و قساوت اسرائیل در برابر فلسطینیان، تلاش برای حذف شیعیان عربستانی توسط آل سعود و انکار حقوق انسانی کوردها در سوریه اشاره کرد.
ایران در زمره کشورهای دارای تنوع نژادی، فرهنگی، دینی و مذهبی است که قرنهاست در کنار هم زندگی کرده، به اصالت و ارزشهای همدیگر احترام گذاشته و تاریخی پر بار از فرهنگ و تمدن ساخته‌اند.
قانون اساسی ایران موجودیت، اصالت، هویت و ارزشهای اقلیت‌ها را به رسمیت شناخته و امروزه این بخش از جمعیت کشور با وصف اینکه بسیاری از اصول قانون اساسی اجرا نشده و دسترسی به بخشی از منابع حمایتی مادی، مالی و قدرت مدیریتی ندارند اما در انجام اقدامات مربوط به حفظ دین، فرهنگ و مذهب خویش آزادی‌هایی دارند.
کورد به عنوان بخشی از پیکره ایران زمین هزاران سال است که با سایر ایرانیان زیسته و زرین‌ترین برگ‌های تاریخ مبارزه با بیگانگان و خدمت به هموطنان به کورد تعلق دارد و هیچ‌گاه تاریخ این مرز و بوم، نابودی امپراطوری آشور، سرکوب قوم خون خوار هون، دور شدن اقوام قفقازی از مرزهای ایران زمین، تنبیه مغولها و مقابله با دست درازی سلاطین عثمانی را از یاد نمی‌برد.
کورد در حوزه فرهنگ و تمدن ایران همواره پیشتاز بوده و خدماتی بی‌نظیر در این راستا نموده است و در زمینه دین، فلسفه، ادبیات، هنر و عرفان هزاران خدمت به ایران نموده و هزاران نابغه در این زمینه‌ها تحویل داده است که کثرت زیاد در این زمینه، امکان ذکر نمونه را سلب می‌نماید.
اما علیرغم خدمات شایان کوردها به احیای مرجعیت علمی ایران در عصر حاضر، همواره مورد تبعیض قرار گرفته و از دسیابی به حق خود محروم بوده است؛ در موارد تاریخی بسیاری نیز بعد از رفع خطر و دفع فتنه در حاشیه قرار گرفته ولی به حرمت حس انسان‌دوستی و رعایت حرمت هموطنی کوتاه آمده است و هنوز هم برای حل مشکلات، نارسایی‌ها و کم مهری‌ها امیدوار بوده و به گفتگو، تعامل و تفاهم می‌اندیشد ولی باید این واقعیت را در نظر گرفت که این ظرفیت گفتمانی هم حدی دارد و اگر روزی از این رویکرد خویش ناامید شود راهی دیگر برمی‌گزیند.
اگر بخواهیم موارد تبعیض و برخورد نامناسب دولتها در ادوار گذشته را بر شماریم و آن را با حس وطن‌دوستی و هموطن‌خواهی کورد مقایسه کنیم کفه ترازو چنان به نفع کوردهاست که تعجب همگان را در پی خواهد داشت.
نبود بستر فعالیت آزادانه سیاسی، عدم حضور سازمان‌یافته در معادله مدیریت و محرومیت از منابع و امکانات و اختیارات فرهنگی، واقعیتی غیر قابل انکار و نگران کننده است و کوردها هنوز هم به آینده امیدوار و به تعامل معتقد هستند.
اما در کنار این مسائل گاهی موارد برخی نهادهای قدرت اقدام به رفتارهایی نموده و گاهی گفتارهای از خود بروز می‌دهند که در ذات خود آسیب‌زاهستند که برای نمونه به اطلاعیه اخیر وزارت کشور در زمینه خودداری از انتصاب استانداران بومی و توصیه به دوری جستن از توقع داشتن استاندار بومی است که هر عاقلی این را می‌داند که منظور وزارت کشور اقلیت‌هاست.
حضرات در مناطق اکثریت‌نشین معتقد به انتصاب استاندار بومی هستند و داشتن شناخت از نیازها و مطالبات را برای اثبات این اعتقاد خود بیان می‌کنند اما نوبت به مناطق محروم که می‌رسد وجود استاندار بومی را مضر به حال توسعه می‌دانند و این تناقض در رفتار سبب نگرانی اقلیتها خواهد شد و به اختلافات دامن می‌زند.
عقلانیت کورد در زمان حاضر زیاد معتقد به بومی و غیر بومی نیست بلکه شایستگی را بر بومی بودن ترجیح می‌دهد زیرا این واقعیت را می‌داند که بومی مورد نظر دولت بومی مورد نظر مردم نبوده و بومی دولتی، بومی توسعه گرا نیست بلکه بومی در ستادی (فعالین ستاد تبلیغات ریاست جمهوری) است.
گویا دولت تدبیر و امید آرای ۷۲ درصدی کوردها به خود را فراموش کرده که بی‌محابا این چنین موضع گیری‌ می‌نماید و از یاد برده که رای کوردها و اهل سنت در پیروزی وی در انتخابات نقش تعیین‌کننده‌ای داشت. باید این واقعیت را پذیرفت که گاهی موارد موضع‌گیری غلط سبب می‌شود که موارد کوچک بزرگ شده و موجب بروز تنش گردد.
اکنون این سوال را از دولت داریم، تا کنون استانداران غیر بومی کردستان چه اقدامات توسعه گرایانه انجام داده اند که حضرات بر انتصاب این افراد اصرار می کنند؟