مبعث حضرت رسول (ص)

 در آن لحظه‏ ها، جبرئیل به سوی او آمد و بازوی او را گرفت و تکان داد و گفت: بخوان. گفت: چه بخوانم؟ جبرئیل گفت: ای محمد! بخوان به نام پروردگارت که آفرید. پس جبرئیل، رسالت خود را به انجام رسانید و به آسمان‏ها بالا رفت و محمد نیز از کوه فرود آمد. در این هنگام، خداوند، کوه‏ها، صخره‏ها و سنگلاخ‏ها را به سخن آورد، به گونه‏ای که به هر کدام می‏رسید، ادای احترام می‏کردند و می‏گفتند: السلام علیک یا حبیبَ اللّه‏، السلام علیک یا ولیَّ اللّه‏، السلام علیک یا رسولَ اللّه‏». 
مهمترین پیام بعثت:
توحید، اصلی‏ترین و مهم‏ترین پیام بعثت است. فراگیری این اصل چنان گسترده است که اسلام به نام دین توحید شناخته می‏شود. در قرآن کریم، اصل توحید، ساختار کلی همه آیات است و نخستین پیام همه پیامبران پیشین نیز اصل توحید بوده است: «پیش از تو هیچ پیامبری نفرستادیم، مگر آنکه به وی وحی کردیم که معبودی جز من نیست، پس تنها مرا پرستش کنید».(انبیاء: ۲۵)
از سوی دیگر، توحید فقط راه‏حلی برای بحران‏های دوران جاهلیت نبوده است. توحید، شعار محض نیست. توحید؛ یعنی نفرت و دوری و نفی همه طاغوت‏ها. توحید؛ یعنی تکیه نکردن به هیچ قدرتی جز قدرت و عظمت الله. با این مفهوم، انسان قرن ۲۱، بیش از هر زمان دیگر به این اصل حیاتی نیاز دارد. بشر امروز، با طاغوت‏ها و بت‏های درونی و بیرونی خود، از هر گونه پیشرفت و سعادت واقعی بازمانده است. توحید؛ یعنی نپذیرفتن هیچ‏گونه بی‏عدالتی. با این وصف، از شخصی‏ترین رفتار انسان تا قانون‏گذاری برای حکومت جهانی، جایگاه اجرای اصل توحید است. بدون توحید و مبارزه با قدرت‏های بیگانه، تمدن امروز نه تنها ارزشی ندارد، بلکه سرعت سقوط انسان را چند برابر خواهد کرد.
بعثت در کلام حضرت فاطمه (س):
«پروردگار بزرگ، به پایان همه کارها دانا بود و بر دگرگونی‏های روزگاردر محیط بینا و به سرنوشت هر چیزی آشنا. محمد صلی‏الله‏علیه‏و‏آله را برانگیخت تا کار خود را به اتمام و آنچه را مقدر ساخته به انجام رساند. پیغمبر که درود خدا بر او باد، دید که هر فرقه‏ای دینی گزیده و هرگروه در روشنایی شعله‏ای خزیده و هر دسته به بتی نماز برده و همگان یاد خدایی را که می‏شناسند از خاطر سترده‏اند. پس خدای بزرگ تاریکی‏ها را به نور محمد روشن ساخت و دل‏ها را از تیرگی کفر بپرداخت و پرده‏هایی را که بر دیده‏ها افتاده بود، به یکسو انداخت.» 
جهان قبل از بعثت در کلام امام علی (ع):
خداوند، پیامبر اسلام را هشدار دهنده جهانیان مبعوث فرمود تا امین وحی الهی باشد. آن‏گاه که شما ملت عرب، بدترین دین را داشتید و در بدترین خانه زندگی می‏کردید و میان غارها، سنگ‏های خشن و مارهای سمّی خطرناک و فاقد شنوایی، به سر می‏بردید. آب‏های آلوده می‏نوشیدید و غذاهای گلوآزار می‏خوردید. خون یکدیگر را می‏ریختید و پیوند خویشاوندی را می‏بریدید. بت‏ها میان شما پرستش می‏شد و مفاسد و گناهان شما را فرا گرفته بود.
خدا، پیامبر اسلام را زمانی فرستاد که مردم در فتنه‏ها گرفتار شده، رشته‏های دین پاره شده و ستون‏های ایمان و یقین ناپایدار بود. … راه رهایی دشوار می‏نمود و پناه‏گاه‏ی وجود نداشت. چراغ هدایت، بی‏نور شده و کوردلی همگان را فرا گرفته بود. خدای رحمان معصیت می‏شد و شیطان یاری می‏گردید.
ملت‏ها در خواب عمیقی فرو خفته بودند. فتنه و فساد، جهان را فرا گرفته بود. اعمال زشت رواج یافته بود. آتش جنگ همه‏جا زبانه می‏کشید و دنیا، بی‏نور و پر از مکر و فریب گشته بود.
هوا و هوس بر مردم چیره شده بود. … نادانی‏های جاهلیت، پست و خوارشان کرده بود و در امور زندگی سرگردان بودند و بلای جهل و نادانی دامن‏گیرشان بود.
مولفه های جاهلیت در کلام امام علی (ع):
سال‏های طولانی بر مردمی گذشت که بر اثر دوری از مکتب پیامبران، درمنجلاب گمراهی و فساد غوطه‏ور بودند، نه امنیت جانی داشتند، نه امنیت مالی و ناموسی. سایه شوم جهل و تعصب همه جا را تاریک کرده بود. ظلم و بیداد گری و لجاجت و انواع جنایات هولناک، همه را به ستوه آورده بود؛ به گونه‏ای که به فرموده علی علیه‏السلام «میوه درخت جاهلیت فتنه و آشوب و غذای مردمش مردار گندیده، لباس زیرینشان ترس و وحشت و لباس رویینشان شمشیر بود. آب حیات انسانی در زمین فرو رفته بود و منارهای هدایت، کهنه و فرسوده شده و پرچم‏های گمراهی و تیره‏بختی آشکار گردیده بود» 
هدف از بعثت در کلام امام علی (ع):
خداوند، حضرت محمد را به حق برانگیخت تا بندگان خود را از پرستش دروغین بت‏ها رهایی بخشد و به پرستش خود راهنمایی کند و آنان را از پیروی شیطان نجات دهد و به اطاعت خود کشاند.
پس خداوند، رسولان خود را در میان مردم برانگیخت و پیامبرانش را پیاپی به سوی آنها فرستاد تا از مردم ادای عهد و پیمان فطرتی را که با پروردگارشان بسته بودند، بخواهند و نعمت فراموش شده او را به ایشان یادآوری کنند و با تبلیغ دلایل روشن، وظیفه رسالت را انجام دهند و نیروی عقل‏های مردم را که زیر غبار کفر و شرک و گمراهی پنهان شده بود، برانگیزانند و به کار اندازند و آیات بزرگ الهی را به ایشان بنمایانند.
خدای سبحان برای وفای به وعده خود و کامل گردانیدن دوران نبوت، حضرت محمد را مبعوث کرد؛ پیامبری که از همه پیامبران، پیمان پذیرش نبوت او را گرفته بود. نشانه‏های او شهرت داشت. و تولدش بر همه مبارک بود.
۴۰ حدیث از محمد صلی الله علیه و آله و سلم :
۱) برترین جهاد امت من، انتظار فرج است.
۲) خردمند ترین افراد کسی است که خدا ترس تر از دیگران باشد ، و فرمان او را بیشتر اطاعت نماید.
۳) کم خردترین افراد کسی است که از شاه بیشتر بترسد ، و فرمانش را زیادتر از دیگران اطاعت نماید.
۴) کمترین چیز در آخر الزمان ، برادر مطمئن و درهمی از حلال است.
۵) محبوبترین افراد در نزد خدا کسی است که برای بندگانش سودمند تر باشد.
۶) کم درخواست نمودن از مردم ، همان بی نیازی نقد و موجود می باشد.
۷) تهیدستی مرگ بزرگتر است، عرض کردند تهیدستی از درهم و دینار؟ فرمودند:تهیدستی از دین.
۸) زیاد درخواست نمودن از مردم، مایه ذلت است و همان نیازمندی نقد و موجود می باشد.
۹) همانا راستی فرخنده و بابرکت است ، و دروغ شوم و نامبارک است .
۱۰) همانا خدایتعالی کسی که در پرداخت حق او بخشنده باشد را دوست می دارد.
۱۱) خدایتعالی بندگانی دارد که مردم در نیازهایشان به آنها پناهنده می شوند.
۱۲) همانا خرمند کسی است که به یگانگی خدایتعالی معتقد باشد و فرمانش را اطاعت نماید.
۱۳) همانا تمام خوبی ها با عقل به دست می آید.
۱۴) همانا به دیندار و یا به شریف و نجیب احساس نمودن شایسته است.
۱۵) در راه خدا از سرزنش هیچ سرزنش کننده ای نترس.
۱۶) به خدایتعالی سوگند دروغ یاد مکن، وتا ناچار نشدی سوگند راست نیز یاد مکن.
۱۷) در انجام هیچ کار خوبی خود نمایی مکن ، و آنرا به بهانه شرم رها نکن.
۱۸) بی تابی مکن که تورا از(رسیدن به خیر) به دنیا و آخرت باز می دارد.
۱۹) برای روزی فردا اندوهگین مباش، پس همانا هر فردائی روزیش می رسد.
۲۰) بپرهیز از اینکه مسلمانی را دشنام دهی، ویا از گنهکاری پیروی نمایی.
۲۱) از ستیزه جوئی بپرهیز ، زیرا همانا اولش نادانی و آخرش پشیمانی می باشد.
۲۲) بپرهیز از اینکه بی لنگ وارد حمام شوی.
۲۳) از دروغ بپرهیز ،همانا دروغ رو سیاهی به بار می آورد.
۲۴) از نوشیدن شراب و هر مست کننده ای بپرهیز، پس همانا آن دو کلید هر بدی هستند.
۲۵) هر گاه کاری ترا هراسان نمود ، پس بگو :خدایا به حق محمد (ص) و خاندان او، در کارم  گشایش ده.
۲۶) هرگاه تبهکار ستوده شود، عرش می لرزد و پروردگار خشمگین می شود.
۲۷) هرگاه فال بدزدی ،پیش برو(به فال بد اعتنا مکن).
۲۸) هر گاه گمان بردی ، پس (بر اساس گمانت) داوری مکن.
۲۹) و هرگاه به کسی حسد ورزیدی ،(به او) ستم مکن.
۳۰) هرگاه پس از من زنا فراوان شد، مرگ ناگهانی زیاد می شود.
۳۱) هر گاه کم فروشی شود ، خدایتعالی آنان را به خشکسالی و کمبود گرفتار می سازد.
۳۲) هر گاه زکات ندهند، زمین نیز برکاتش را همانند زراعت میوه ها و معادن را از ایشان باز می دارد.
۳۳) هرگاه پیمان شکنی نمایند، خدایتعالی دشمنانشان را بر آنها مسلط می گرداند.
۳۴) آنچه را برای خود نمی پسندی ، برای دیگران نیز مپسند.
۳۵) آنچه را برای خود دوست داری ،پس همانرا برای برادرانت نیز دوست بدار.
۳۶) عبادت کن خدایی را که به سویش بازگشت می نمائی.
۳۷) بیشترین همتت را برای نماز قرار بده، پس همانا نماز بعد از اعتراف بدین ،مهمتر و سرور اسلام می باشد.
۳۸) زیاد به یاد مرگ باش، تا ترا از دنیا جدا کند.
۳۹) دانش بیاموزید، پس همانا آموختن دانش نیکی و درس دادن و مذاکره آن ، خدا را به پاکی یاد نمودنست.
۴۰) از دانشمندان پرسش نمائید، و با فرزانگان گفتگو نماید، و با نیازمندان همنشینی کنید.
 
سعدی علیه الرحمه :
ماه فرو ماند از جمال محمّد
سرو نباشد به اعتدال محمّد
قدر فلک را کمال و منزلتی نیست
در نظر قدر با کمال محمّد
وعده دیدارِ هرکسی به قیامت
لیله «اسرا» شب وصال محمّد
آدم و نوح و خلیل و موسی و عیسی
آمده مجموع، در ظِلال محمّد
عرصه گیتی مجال همّت او نیست
روز قیامت نگر مجال محمّد
و آن همه پیرایه بسته جنّت فردوس
بو که قبولش کند، بلال محمّد
همچو زمین خواهد آسمان که بیفتد
تا بدهد بوسه بر نِعال محمّد
شمس و قمر در زمین حشر نتابد
پیش دو ابروی چون هلال محمّد
چشم مرا، تا به خواب دید جمالش
خواب نمی‏گیرد از خیال محمّد
»سعدی» اگر عاشقی کنی و جوانی
عشق محمّد بس است و آل محمّد