مبناي قرآني افضليت پيامبر(ص) بر ساير پيامبران/ هادی عباسی

 
آيت‎الله هادي عباسي خراساني، مدرس عالي حوزه در گفت‌‌وگو با خبرگزاري بين‎المللي قرآن(ايکنا) گفت: نسبت خلقت در آفرينش با آفريننده در توازن است؛ خداوند خالق است و جهان را آفريد و جهان موجودي لازم دارد که همسان او باشد و نسخه‎اي همراه او باشد.
 
وي افزود: آنچه که همراه اين جهان باشد موجودي به نام انسان بود که عصاره آفرينش و اشرف مخلوقات نام گرفت؛ جايگاه پيامبري در رهبري انسان است و اين دو در نظام آفرينش، دوشادوش هم هستند.
 
استاد خارج فلسفه و حکمت اسلامي حوزه علميه يادآور شد: به فرموده امام صادق(ع) ۱۲۴هزارپيامبري که از سوي خداوند مبعوث شده‎اند از مظاهر اين انسانيت و اسماي حسناي الهي هستند؛ خداوند به رحمت رحمانيه خويش آفريد و به رحمت رحيميه خويش گزينش کرد و برانگيخت.
 
 
 
حضرت محمد(ص)؛ اشرف همه پيامبران الهي
 
نويسنده کتاب «الهي نامه» عنوان کرد: در حوزه نبوت هم براي انبياي الهي مراتبي وجود دارد؛ نبوت مراتبي دارد که خداوند نيز در قرآن کريم آورده است که «تِلْکَ الرُّسُلُ فَضَّلْنَا بَعْضَهُمْ عَلَى بَعْض»؛ البته در بين انبياي الهي نيز مشترکاني از جمله دعوت به توحيد و اجتناب از طاغوت و… نيز وجود دارد ولي قطعا پيامبر اسلام به دليل اينکه آخرين پيامبر است به لحاظ رشدي و کامل بودن، افضل بر همه انبيا و اشرف آنهاست.
 
 
 
پيامبر اعظم(ص) واجد جميع اسماي الهي است
 
عباسي ادامه داد: پيامبر اعظم(ص) عصاره انبياي الهي و سيدالرسل است که واجد مرحله و مرتبه خاتميت است که واجد جميع اسماي الهي و گل سرسبد نظام آفرنش است؛ «مَّا کَانَ مُحَمَّدٌ أَبَا أَحَدٍ مِّن رِّجَالِکُمْ وَلَکِن رَّسُولَ اللَّهِ وَخَاتَمَ النَّبِيِّينَ وَکَانَ اللَّهُ بِکُلِّ شَيْءٍ عَلِيمًا»؛ ايشان در تکوين و تشريع، خاتم است؛ خاتم مهري در لغت معاني والايي دارد که از آن جمله مي‎توان به مهر خاص بزرگان که بر روي نگين انگشتر آنان نقش مي‏بست اشاره کرد؛ گويي که ايشان نگين هستي و آفرينش هستند و اين مهر براي پايان رسالت با نام ايشان تزيين شده است.
 
نويسنده کتاب «تفسير قرآن» گفت: مقام خاص ايشان خاتميت و رسول مطلق الهي است که مقام و مراتب رسولان قبلي را تحت اشراف خود دارد؛ ايشان موعود همه آنهاست که همه انبياي الهي به رسالت ايشان وعده داده‎اند؛ آخرين پيامبري که رسالت ايشان را وعده دارد و به امت خود تقديم کرد، عيسي بن مريم(ع) بود که ايشان تصريح کردند نام اين پيامبر احمد است.
 
اين استاد حوزه بيان کرد: رسول خاتم داراي اسامي زميني و سماوي است که همه اسماي او بايد به يک اسم برمي‌گردد؛ يعني اسم محمد و محمود و احمد بايد يک اسم که عصاره آنهاست يعني حمد برگردد و به همين جهت است که سوره اول نماز که پايه اصلي نماز است، با حمد شروع مي‎شود.
 
 
 
گواهي همه مسلمانان در نماز بر مقام عبوديت پيامبر(ص)
 
وي گفت: موعود مسيحيت، پيامبر اکرم(ص) بوده است که مسيحيت تحريف شده جهت آن را تغيير داد؛ ولي ايشان جميع همه انبياي الهي بودند و پس از مقام حمد به مقام عبد مي‎رسند که همه پيروان اسلام بايد در هر نماز خود به مقام عبد و رسالت ايشان گواهي دهند.
 
 
 
خداوند به واسطه صفت حمد بندگانش را ارتقا مي‏دهد
 
نويسنده کتاب «شرح اسماي الهي»، بيان کرد: زاويه نهايي در دايره هستي بيش از ۳۶۰ درجه نيست و پيامبر اکرم(ص) نيز روزي ۳۶۰ بار ذکر شريف «الحمدالله رب العالمين» را تکرار مي‎کردند که اين مسئله نشان مي‎دهد که همه نظام خلقت به امر خدا و به واسطه اين صفت حمد در دست ايشان است و خداوند به واسطه صفت حمد و عبد، بندگانش را ارتقا مي‏دهد.
 
وي گفت: پيامبر دردانه هستي است و هرچه درباره اين حضرت گفته شود کم است؛ در آيه «أَلَمْ يَجِدْکَ يَتِيمًا فَآوَى»، منظور از يتيم، يتيم نسبي نيست بلکه ايشان درّ يتيم نظام خلقت بودند.
 
 
 
افضليت قرآن بر ساير کتب آسماني/ افضليت پيامبر اسلام بر ساير پيامبران
 
اين استاد حوزه در پاسخ به اين سوال که چرا در اسلام و به امر پيامبر(ص) صلوات بر ايشان و دوستي خانواده ايشان تاکيد شده است، گفت: بزرگترين برهاني که براي تعظيم مقام پيامبر(ص) و اهل بيت(ع) بيان مي‎شود، برگرفته از قرآن کريم است؛ افضليت قرآن به ساير کتب هم همين است که تمام کتب آسماني براي زمان خاص خودشان بود ولي قرآن کتاب همه اعصار و قرون است؛ يکي از نشانه‎‏هاي آن هم اين است که خود قرآن ادعا مي‎کند که هيچ کسي نمي‏‎تواند يک آيه مثل اين کتاب را بيان کند؛ از ديگر دلايل زنده بودن قرآن، بحث استخاره است و موارد ديگري که مجال ذکر نيست.
 
وي افزود: وقتي به اين کتاب مي‎نگريم در آيه صلوات بر پيامبر(ص) يعني «إِنَّ اللَّهَ وَمَلَائِکَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ آمَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَسَلِّمُوا تَسْلِيمًا»، خداوند متعال مردم را به صلوات بر مقام حقوقي پيامبر(ص) فرامي‎خوانند و خود ايشان نيز صلوات را بر معيار شخصيت حقوقي و پيامبري خود استوار مي‎‏گردانند.
 
 
 
صلوات بر پيامبر(ص)، صلوات بر مفهوم ولايت الهي است
 
عباسي عنوان کرد: برخي شبهات در اين زمينه مطرح شده است که چرا ايشان اين همه مردم را به صلوات بر خود فراخواندند و نام خود را در کنار اسم خداوند در اذان قرار دادند و… ولي بايد به اين مسئله توجه کرد که اگر ايشان اين دعوت را به سوي خود مي‎کردند، نغوذبالله کبر و کفر بود و اين درحالي است که هيچ گاه کسي را به خود دعوت نکردند و شخصيت حقيقي خود را ترويج نمي‎‏کردند؛ در واقع صلوات بر پيامبر، صلوات بر مفهوم ولايت الهي است.
 
 
 
ولايت؛ نقطه اشتراک تمام انبياي الهي
 
وي گفت: يکي از پيچ‎هاي بسيار سختي که بسياري از مردم به خاطر نگاه نکردن به بديهيات اسلام و نبوت در پشت آن ماندند، نظر نيافکندن به مفهوم رسالت است؛ تمام انبياي الهي خصلتي دارند که آن خصلت مهم، وراي از مفهوم نبوت آنان است؛ اين خصلت مهم، ولايت است که در همه انبيا مشترک است؛ نبوت جنبه تشريعي انبياي الهي است؛ صفت ولايت وصف باري تعالي است؛ نبوت پس از رحلت پيامبر اکرم(ص) قطع شد ولي صفت عالي ولايت هيچ گاه از بين نخواهد رفت و پس از ايشان قطعا به شايسته‎ترين عبد خواهد رسيد؛ ولايت وصف خاص انبياي الهي بود و عظمت نبوت به يک جهت به نظام تکويني به ولايت رسيد و هر کسي که اين صفات عالي را داشت، امام خواهد بود؛ اين امام خصلت انبياي الهي را داشت و از عصمت کامل برخوردار اس
منبع: خبرگزاري بين المللي قرآن