پالنگان روستایی پلکانی با چشم‌اندازهای بی‌نظیر

يكشنبه ، ۳ فروردين ۱۳۹۳ ، ۱۲:۰۸
روستای پالنگان از زیباترین نقاط گردشگری کردستان ،آماده پذیرایی از مهمانان نوروزی است.در فاصله ۵۰ کیلومتری غرب کامیاران و در مسیر جاده این شهر به مریوان بعد از گذشتن از دل روستاهای آباد بخش مرکزی شهرستان همچون ماویان، گشکی، گازرخانی، بزوش، کاشتر و یوزیدر به روستایی تاریخی با قدمتی کهن نزدیک می‌شویم برای بازدیدکنندگان در ابتدا مشخص نیست ابتدا از روستا دیدن کنند یا از مجتمع شیلات آن که خود هم واقعا دیدنی است.بافت پلکانی و مصالح به کار برده شده در این روستا که عمدتا ًسنگ و چوب بوده، پالنگان را به یک روستای هدف در استان کردستان تبدیل کرده و با وجود آنکه معماری آن جز آثار ملی ثبت نشده است اما روستا جز بافت‌های با ارزش  شناخته می‌شود.وقتی به پایین روستا می‌رسی به راحتی می‌توان از روی کانال انتقال آب به سمت بالا دست رودخانه تنگی‌ور حرکت کرد و از پایین مات و مبهوت اراده و استقامت مردمانی شد که در سال‌های دور و کهن چگونه با تلاش و سخت‌کوشی مکان و سرپناهی را برای خود فراهم نموده‌اند.مردم این روستا حدود ۵ ماه از سال (از ابتدای اردیبهشت تا آخر شهریور ماه) محل سکونت خود را در روستا به جا گذاشته و در ارتفاعات در محل‌های ییلاقی به نام هوار (هانیه و گوزیبان در ارتفاعات شاهو) زندگی می‌کنند.کوچ موقت روستا‌نشینان پالنگان از لحاظ فرهنگی و اجتماعی بسیار زیبا و دیدنی است.در فاصله ۸۰۰ متری جنوب شرقی روستا چشمه‌های پرآب شیخ خاتون، شیخ عمر، شیخ علاء‌الدین قرار گرفته‌اند که مجاورت این چشمه‌ها با رودخانه تنگی‌ور در کنار صخره‌ها و کوه‌های بلند چشم‌اندازهای بدیعی را به وجود آورده و رهگذران را ناخواسته و ناخودآگاه در قدرت و خلاقیت خداوندگار طبیعت فرو خواهد برد و برای دوست داشتن و آنجا ماندن دیگر بهانه لازم نیست بلکه جلوه‌های طبیعت آدمی را در خود غرق خواهد کرد.پس از طی مسافتی از روی کانال سرپوشیده انتقال آب به قسمت پیاده‌روی در کنار صخره‌ها خواهی رسید و می‌بینید این مردمان تلاشگر چگونه توانسته‌اند با قدرت دست و فکر خلاق خود جایگاه‌های استراحت برای مسافران فراهم کنند و برای خود کسب رزق کنند.در فاصله ۸۰۰ متری جنوب شرقی روستای پالنگان در دره تنگی‌ور و در محل چشمه‌های پرآب قرار دارد که آثار و بقایای اتاق‌ها، آتشکده‌ها و پل‌های قدیمی آن نمایان است.قلعه پالنگان که از زمان خسروخان اردلان در ۵۹۴ هجری شمسی به تصرف خاندان اردلان درآمد و در سال ۱۰۶۶ هجری شمسی پس از حدود ۴۷۲ سال میهمانداری حکام اردلان ویران می‌شود.برخی از گردشگران در ابتدا گردش خود را از مجتمع پرورش ماهیان سردابی شروع می‌کنند که با گذر از کنار استخرهای پرورش ماهی و عرضه ماهی به صورت زنده و پخت شده دل هر مسافر را به وجد می‌ آورد و سبب خواهد شد که یک وعده غذایی خود را که عموماً ناهار خواهد بود را ماهی به صورت کبابی میل خواهند کرد.منبع: صداوسیمای کردستان