کردهای صاحب منصب در حکومت قاجاریه/ عمر فاروقی

پس از انقراض زندیه و کشیدن ارکان حکومتی بطرف خراسان و بخصوص مشهد مقدس حکام غرب و نواحی مرکزی ایران درصدد بقدرت رسیدن برآمدند و خسروخان اردلان (خسروخان اول) از سنندج و قلعه ی ساناباد به تاخت و تاز پرداخت و با سپاه خود از سمت همدان تا نواحی اصفهان و گلپایگان را تسخیر کرده و قصد داشت اعلام سلطنت بکند. این واقعه در سال 1200 هجری قمری بود که از منطقه سقز تا ملایر و تویسرکان و کزاز و فراهان و گلپایگان دو قلمرو آن امیر نامدار بود

به گزارش زریان به نقل از کردپرس، یکی از مشاوران خسروخان به نام جعفر بیگ ترخان در نزد خان به تعریف از آقا محمدخان پرداخت و به خسروخان گفت اگر اعلام پادشاهی بکند با انتقام و قتل عام آقامحمدخان مواجه خواهد شد واو را قانع کرد که با فرمانروای قاجار درصدد دوستی برآید لذا خسروخان فوری هدایای بسیار و غنائمی که بدست آورده بود بهمراه اُسرا و خزانه و رنبورک خانه و نامه ی چاکرانه به اردوی قاجاریه فرستاد که موجب خوشحالی آقامحمدخان شده و او هم خلعت و اسپ مخصوص خود و حکم ولایت کردستان و سنقر و کلیائی را بوسیله ی قاصد خود برای خسروخان اردلان فرستاد و رشته عودت و دوستی محکم تر شد. خسروخان در اوج قدرت و محبوبیت به سال 1206 هجری قمری رحلت کرد و عمویش بنام لطفعلی خان اردلان بجای او بر ولایت کردستان و کلیائی نشست و آقامحمدخان نیز ضمن تأکید حکومت خنجر دسته الماس و لباس فاخر برای وی فرستاد. در سال 1214 او هم فوت کرد و امان الله خان بزرگ به حکومت رسید و در این زمان مرحوم فتحعلی شاه قاجار بر تخت پادشاهی نشسته بود و او را به تهران دعوت کرد.
 
امان الله خان به همراه پسر نوجوانش خسروخان به تهران رفت و مورد توجه و عنایت شاه قرار گرفتند و در این سفر بود که پادشاه قاجار یکی از کنیزان خود بنام طوبی خانم را به امان الله خان بخشید و او هم دختر شاه را برای پسرش خواستگاری کرد که مورد قبول قرار گرفت و مرحومه حُسنی جهان خانم مشهور به (والیه) به عقد خسروخان درآمد و با هم به عمارت خسروآباد سنندج بازگشتند. حاصل این ازدواج تولد رضا قلی خان اردلان بود که در عین حال نوه ی دختری فتحعلی شاه و خواهرزاده محمدشاه قاجار بوده و بدین ترتیب خویشاوندی بین قاجار و اردلان شروع شد و محمدشاه نیز خواهر خود طوبی خانم را به رضاقلی خان داد و خسروخان اردلان که شوهر مستوره خانم شاعره ی بزرگ هم بود به مرض طاعون گرفتار و فوت کرد و چون جوان بود به خسروخان ناکام مشهور شد.
 
همانطور که می دانیم محمدشاه پد ر ناصرالدین شاه بوده که با مرگ محمدشاه و جلوس ناصر الدین شاه قاجار سرداران و رجال کردستانی در ارگانهای حکومتی به خدمت پرداختند بطوری که فرمانده کل ارتش ایران سردار عزیزخان موکریانی و امیرنظام ایران مرحوم امیرنظام گروسی و سفیر سیاسی ایران فرخ خان موکریانی و فرماندار تهران، کریم خان مختار السلطنه بانه ای بوده. در واقع ارتش و سیاست و انتظامات کشوری در ید و تصرف اکراد بوده علاوه بر آنها مشاور سیاسی ناصرالدین شاه و حتی فرزندش مظفرالدین شاه مرحوم فخرالملک در سفرنامه های هر دو پادشاه درج گردیده و ایشان پدر مرحوم امان الله خان، حاج عزالممالک اردلان بود که صاحب کتاب خدمت در زمان شش پادشاه می باشد و ایشان در طول عمر خود مصدر خدمات مهمی در کشور بوده و در پستهای استانداری کرمان و آذربایجان و وزارت کشور و سفیر ایران در عراق و بسیاری از مناصب مهم خدمت کرده، ایشان تا زمان انقلاب اسلامی هم در قید حیات بوده و تا سن نود سالگی با احترام و عزت و پاکی مشغول خدمت صادقانه به کشور بوده.
 
در میان خانمها و بانوان کردستانی نیز مرحومه خدیجه خانم خواهر یحیی خان شکاک با مرحوم محمدشاه قاجار ازدواج کرده و با ملکه مهد علیا مادر ناصرالدین شاه، حرم محمدشاه بوده اند و مرحوم عباس میرزا ملک آرا پسر این خانم است که از شاهزادگان خوشنام و خدمتگزار قاجاریه بوده و به امر ناصرالدین شاه و امیرکبیر در مناصب استانداری و یا حکومت ولایات و وزارت خدمت نموده و از مادرش نیز در مقابل مهد علیا نگهداری نموده همانطور مرحومه آمینه اقدس گروسی عیال و سوگلی ناصرالدین شاه بوده که معروف است در تاریخ ایران چون کودک برادرزاده اش معروف به (ملیجک) مورد علاقه و توجه مخصوص سلطان صاحبقران بوده بنابراین در جمع بندی این مطالب باید گفت که در نتیجه پیمان اولیه و وفاداری خسروخان بزرگ به آقامحمدخان قاجار و ادامه خدمت در زمان فتحعلی شاه و محمدشاه و ناصرالدین و مظفرالدین شاه خدمات رجال و بزرگان کردستان در اداره امور کشور بسیار برجسته و در تاریخ ایران زمین و فرهنگ سیاسی کشور از جمله خدمتگزاران خوشنام و خادم و میهن پرست بوده اند و به نام نیک و خدمات نیکو شهرت دارند از جمله:
 
1- مرحوم سردار عزیز خان موکری که در تهران (آب سردار) و چهارراه عزیزخان هنوز هم بنام اوست.
 
2- سردار محمدحسین خان موکری پسر سیف الدین خان و نوه عزیزخان که در جنگ جهانی توسط ترکهای عثمانی شهید شد.
 
3- مرحوم حسنعلی خان امیر نظام گروسی از بیجار کردستان
 
4- مرحوم حاج فخرالملک اردلان و فرزندش حاج عزالممالک اردلان
 
5- مرحوم فرخ خان موکری از سفیران پادشاه در امور خارجه
 
6- کریم خان مختارالسلطنه فرماندار تهران که اصطلاح (ماستها را کیسه کنید) از اتفاقات فرمانداری اوست. چهارراه مختاری هم در تهران بنام اوست.
 
7- میرزا عبدالمجید ملک الحکام کردستان شاعر و نویسنده بزرگ سقزی ساکن تهران که ریاست کمیته مجازات هم با او بوده
 
8- مرحوم سیف الدین خان مظفرالسلطنه حاکم سقز.
 
9- مرحوم میرزا ابوالقاسم قاضی از رجال بزرگ مهاباد یا سلاجبلاغ موکری که در زمان نزاع قاجاریه و شیخ عبیدیلا شمزینان در تاریخ قاجاریه مشهور است.
 
10- خدیجه خانم شکاک چهریقن عیال محمدشاه و مادر عباس میرزا ملک آراء
 
11- مرحومه آمینه خانم گروسی مشهور به آمینه اقدس که (ملیجک) را به دربار ناصرالدین شاه آورده و در تاریخ قاجار جایگاه خود را دارند.
 
در واقع ذکر اسامی بزرگانی چون شرف الملک کردستانی و امراء زنگنه و کلهر و موکری و سنجابی و کرمانج و کردهای خراسان نیاز به تحقیق جداگانه و حتی کتاب دارد لاکن محض یادآوری و اطلاع خوانندگان عزیز به این مختصر اکتفا شده و هدف و مقصود اینست که کُردها و رجال و خوانین و سرکردگان کردستان تا جان در بدن داشته اند لذا استقلال و آزادی و قدرت این کشور حفاظت و جانبازی کرده اند و مرور تاریخ معاصر شاهد این مدعاست.
تاريخ: ۱۳۹۵/۱۲/۲۴

این خبر رو هم ببینید

«هژارموکریانی» ادیبی برای تمام فصول ادب کُردی

سرویس آذربایجان غربی- «عبدالرحمان شرفکندی» متخلص به «هژارموکریانی»، شاعر، نویسنده، مترجم، محقق و فرهنگ ‌نویس …

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *